Poruka povodom medijskog rata koji vode frakcije tranzicionih buržoazija u vezi situacije nastale nakon donošenja Zakona o slobodi vjeroispovesti u Crnoj Gori. Svi potpisinici i potpisnice nisu se u kratkom vremenu mogli složiti oko svake reči ili formulacije u tekstu ali se slažu u pogledu suštinskih političkih i ideoloških problema kapitalističkih društava i načina borbe protiv istih.
Posmatrajući već decenijama stihijske obračune i tinjajuće sukobe raznih buržoaskih frakcija i koalicija novonastalih periferno-kapitalističkih država Balkana i Evrope, nije teško zaključiti da je teatar parlamentarne politike i pratećih propagandnih afera, prevara, podmetanja, kletvi i huškanja unutar i van nacionalnih okvira, tek neophodni, najvidljiviji deo aparata uspostavljanja i reprodukcije njihove moći.
Sve zaraćene frakcije tranzicijskih buržoazija imaju isto ekonomsko, političko i kulturno utemeljenje – opsluživanje i ulepšavanje društveno destruktivnih procesa oplodnje globalnog kapitala na kapitalističkoj periferiji, uz oportuno lično profitiranje od deregulacije i „demokratizacije“. Ove političke formacije do sada su, bez obzira na teatralno-ritualna neprijateljstva i sukobe, zajedničkim bazičnim idejama i snagama uspele da devastiraju ključne kvalitete i kapacitete društava kojima vazalno gospodare, kao preduslove za bilo kakvu ambiciozniju društvenu proizvodnju i reprodukciju, a time i za elementarno pristojnu egzistenciju većine stanovništva. Posledice u vidu interesnog razaranja mogućnosti, infrastruktura i motivacija za participaciju u političkom životu i odlučivanju, pada dostupnosti i kvaliteta opšteg i individualnog obrazovanja, privatizacije i komercijalizacije niza elementarnih zdravstvenih i stambenih usluga i potreba, pustošećeg prinudnog migriranja i iseljavanja, postaju nesagledive i nerešive u situaciji podjednako vidljive razorenosti kritičkih kapaciteta medija, nauke, kulture, koji su pod kontrolom i diktaturom kapitala kao i svi drugi domeni artikulacije, ispoljavanja i interpretacije javnog i društvenog interesa.
Iako ogromna većina stanovništva želi da se ostvari i napreduje mirnim životom i radom, i da na maksimalno racionalan način doprinosi svom ličnom, kao i razvoju manjih i većih zajednica sa kojima je politički, ekonomski i kulturno povezana, nezajažljivi parcijalni i posebni apetiti i interesi i iz njih neprekidno rastući konflikti buržoaskih frakcija, jednostavno ne dozvoljavaju ovakav razvoj i organizaciju pojedinaca-ki, zajednica, država i društava. Takav razvoj je konceptualno i interesno suprotstavljen njihovom razvoju kao vladajućih slojeva, zbog čega uvlače opravdano uplašene i dezorijentisane delove stanovništva u iracionalna i lako kontrolisana i upotrebljiva stanja neprijateljstva, nesigurnosti i u krajnjem slučaju dirigovane paranoje i mržnje.
U takvoj situaciji čini se krajnje potrebnim da se odlučno i sa indignacijom odbace fingirane političke borbe buržoaskih magnata i njihovih instrumentalizovanih političkih aparata, rastrubljene i dobošarene od podjednako frakcionisanih i instrumentalizovanih buržoaskih medija i jasno poruči: naš problem je kapitalizam u svim njegovim oblicima i maskama i potrebno je sistematski i dugoročno insistirati na njegovoj suštinskoj promeni i promišljati njegovu suštinsku alternativu, dakle insistirati na izgradnji društva bez eksploatacije, otuđenja, diskriminacije, militarizacije, vladavine čoveka nad čovekom (naravno i žena nad ženama i muškaraca nad ženama), na koncipiranju društvene proizvodnje i reprodukcije organizovane bez zagađivanja i prirode i društva (tj. društvenih odnosa), dakle društva oslobođenog nezajažljivih mehanizama i prioriteta „rasta i razvoja“ kapitalizma, koji sve više—dovoljno je pročitati i bilo koje dnevne vesti kontrolisane od samog kapitala—postaju tek preimenovani pad i destrukcija čoveka i čovečanstva.
Zato iz regiona koji je već tri puta u prošlom veku podnosio i sa velikim delom Evrope i sveta delio još uvek nesagledive posledice najtragičnijih „razvojnih“ slomova kapitalističkih sistema i režima, regiona koji je pri tom dao doprinos jednom od najzanimljivijih političkih procesa izgradnje društva solidarnosti, prijateljstva i sigurnosti, a koji je rušen i srušen od strana istih interesnih grupa koje se danas maroderski otimaju o njegovo preostalo nasleđe, poručujemo
SOCIJALIZAM ILI VARVARSTVO!
i odbijamo da nas buržoaske frakcije nadalje zamajavaju i zamaraju svojim špekulantskim definicijama i patetičnim uzbunama i površnim merama protiv raznih oblika i manifestacija varvarstva, jer ih i same neminovno izazivaju i reprodukuju svojim klasnim interesima i politikama, zbog čega je krajnje vreme da se već jednom sklone sa ekonomske, političke i medijske pozornice. Mi ih pozivamo da to urade planski i dobrovoljno, pomažući tako mladim i progresivnim socijalističkim misliocima i misliteljicama, delatnicima i delatnicama celog sveta, da iskoriste još neuništene korisne političke principe, prirodne i društvene resurse i infrastrukturu današnjeg sveta radi uspostavljanja i obezbeđenja sistema društvenih odnosa zasnovanog na zajedničkom planiranju sopstvene, i dostojne budućnosti svih ljudi i svih naroda sveta a ne grozničavog pridržavanja, održavanja i ulepšavanja sistema sadašnjosti i prošlosti, dakle sistema dobrobiti nekolicine utvrđenih i ograđenih svetskih moćnika i njihovih po periferijama rasutih i zavađenih upravnih i propagandnih aparata.
JOŠ JEDNOM I JOŠ BEZBROJ PUTA: SOCIJALIZAM BUDUĆNOSTI
UMESTO VARVARSTVA PROŠLOSTI I SADAŠNJOSTI!
Priključujmo se socijalističkim ili komunističkim ili anarhističkim grupama, inicijativama, partijama ili organizacijama; pomozimo njihov rad i razvoj, obaveštavajmo se, diskutujmo, učestvujemo u njihovim delatnostima i aktivnostima; legitimno je izabrati onaj način borbe za socijalizam koji nekome najviše odgovara, izbor je dovoljno raznovrstan, čak impresivan. Ali nije legitimno ni moralno sedeti po strani i biti uvređen neispunjenjem nerealnih ličnih očekivanja i fantazija i primiren nezainteresovanošću za politiku – biti samim tim u savezu sa destruktivnim buržoaskim politikama i režimima!
Crtež: Saša Stojanović “Spomenik slobodi govora u kapitalizmu”
Potpisali do sada:
Dragomir Olujić Oluja, politolog (Beograd),
Noa Treister, umetnica (Beograd),
Nebojša Milikić, inženjer geologije (Beograd),
Dušan Maljković, filozof (Beograd),
Snežana Baralić Bošnjak, politikološkinja (Pančevo),
Branimir Stojanović, psihoanalitičar (Beograd),
Katja Praznik, sociološkinja-teoretičarka kulture (Ljubljana, Buffalo),
Danilo Prnjat, umetnik (Beograd),
Marsel Mars, napredni korisnik interneta (Zagreb-Coventry),
Marija Peternel, radnica u kulturi (Niš),
Aleksandar Matković, sociolog (Novi Sad),
Nenad Glišić, književnik (Kragujevac),
Jelica Jovanović, arhitekta (Beograd),
Darko Stojanović, metalostrugar (Odžaci),
Suzana Milevska, istoričarka umetnosti (Skopje),
Stevan Vuković, istoričar umetnosti (Beograd),
Nenad Porobić, inženjer elektrotehnike (Beograd),
Mirjana Dragosavljević, istoričarka umetnosti (Beograd),
Marija Perković, pekarska radnica (Beočin),
Goran Despotović, arhivista (Beograd),
Nađa Bobičić, kniiževna kritičarka (Beograd),
Đorđe Božović, lingvista (Beograd),
Dubravka Sekulić, arhitektkinja (Grac),
Danijela Majstorović, profesorica lingvistike (Banja Luka – Gissen),
Ivan Velisavljević, dramaturg (Beograd),
Gal Kirn, teoretičar politike i kulture (Berlin),
Aleksandar Stojanović, pravnik i aktivista (Kosovska Mitrovica),
Stefan Gužvica, istoričar, (Novi Sad),
Bojana Piškur, kustoskinja (Ljubljana),
Jelena Vesić teoretičarka umetnosti (Beograd),
Sead Biberović, građanski aktivista (Novi Pazar),
Rialda Šebek, psihoanalitički psihoterapeut (London),
Branislav Markuš ,bivši radnik Jugoremedije (Zrenjanin),
Tanja Petrović, antropološkinja (Svetozarevo-Ljubljana),
Tamara Šmidling, antropološkinja (Beograd),
Stefan Aleksić, novinar (Obrenovac),
Nataša Bodrožić, kulturna radnica (Zagreb),
Sonja Leboš, kulturna antropologinja (Korčula-Zagreb),
Saša Stojanović, umetnik (Beograd),
Robert Fai, IT administrator (Zrenjanin),
Simona Ognjanović, istoričarka umetnosti (Beograd),
Jane Čalovski, umetnik (Skopje),
Nebojša Kitanović, električar (Ljubljana),
Miloš Rančić, programer (Beograd),
Marko Miletić, istoričar umetnosti (Zemun),
Jelena Mihajlov, istoričarka umetnosti (Zrenjanin),
Miroslav Samardžić, politikolog (Zrenjanin),
Vladimir Vasić, politikolog (Bor),
Saša Marinković, radnik (Beograd),
Katarina Peović, izv. profesorica kulturologije (Rijeka),
Gordan Jovanović, istoričar umetnosti (Beograd),
Slavko Simić, matematičar (Beograd),
Šefik Tatlić, dekolonijalni teoretičar (Bihać),
Gašper Kralj, književnik (Ljubljana),
Nađa Pavlica, književna kritičarka (Beograd),
Ivica Mladenović, sociolog (Vranje-Pariz),
Dušan Murić, umetnik (Zemun),
Maja Solar, društvena teoretičarka i spisateljica (Novi Sad),
Miloš Baković Jadžić, sociolog (Beograd),
Ibro Hasanović, umjetnik (Pariz),
Đokica Jovanović, profesor sociologije (Niš-Beograd),
Vlada Novaković, radnik (Beograd),
Ankica Čakardić, filozofkinja i feministica (Zagreb),
Goran Marković, urednik Novog plamena (Bijeljina),
Zdravko Saveski, politikolog (Skopje),
Branka Pavlović, montažerka i vizuelna umentica (Berlin-Beograd),
Mate Kapović, lingvista (Zagreb),
Dijana Ćurković, lingvistica (Split),
Anej Korsika, politikolog (Ljubljana),
Svetlana Ivanov, glumica i pozorišni pedagog (Beograd),
Filip Balunović, politikolog (Beograd-Firenca),
Nebojša Komanović, preduzetnik (Obrenovac),
Sanja Krsmanović Tasić, glumica (Beograd),
Dimitrije Birač, ekonomist (Karlovac-Zagreb),
Nemanja Drobnjak, sociolog (Beograd),
Vahida Ramujkić, umetnica (Beograd),
Milosav Jukić, inženjer mašinstva (Niš),
Duško Radosavljević, profesor politikologije (Novi Sad),
Luka Bogdanić, filozof (Zagreb),
Srećko Pulig, novinar i publicist (Zagreb),
Vesna Milosavljević, novinarka (Beograd),
Milica Pekić, istoričarka umetnosti (Beograd),
Aleksandar Novaković, dramaturg i istoričar (Beograd).
Potpisivanje se može nastaviti i tekst diskutovati na svim društvenim mrežama gde će poruka biti preneta.